مقایسه MySQL و PostgreSQL

PostgreSQL و MySQL دو مورد از محبوبترین پایگاه داده‌‎های متن‌باز هستند که امروزه در دسترس است. هر دوی آنها پشتیبانی پایگاه داده را برای تعداد بی شماری از اپلیکیشن‌های  وب، بسته‌های نرم افزاری سازمانی و پروژه‌های دیتا ساینس ارائه می‌دهند. این دو پایگاه‌داده شباهت‌هایی دارند، زیرا هر دو به استاندارد SQL پایبند هستند.با این حال، چند تفاوت کلیدی وجود دارد که ممکن است بر تصمیم شما برای انتخاب یکی از دیگری تاثیر بگذارد.

PostgreSQL  به دلیل ویژگی‌های پیشرفته‌اش و به دلیل دوام و مقیاس‌پذیر بودن بسیار معروف است. MySQL به دلیل سهولت استفاده و سرعت در عملیات خواندن/نوشتن(read/write) معروف است. در ادامه مروری بر شباهت‌ها و تفاوت‌های آنها، از جمله معماری، data type ، indexing schemes ، امنیت و کارایی آنها خواهیم پرداخت.

نظرسنجی Stack Overflow در سال 2023 نشان می‌دهد که Postgres رتبه اول را از MySQL گرفته است و به محبوب‌ترین و مطلوب‌ترین پایگاه داده تبدیل شده است.

شباهت‌های MySQL و PostgreSQL 

پستگرس(PostgreSQL یا Postgres) و MySQL  سیستم‌های مدیریت پایگاه داده رابطه‌ای (RDBMS) هستند. بدان معنا که هم داده‌ها را در ردیف‌ها و جداول ذخیره می‌کنند، هم مکانیزمی برای تعریف روابط بین داده‌ها در جداول دارند و هم زبان پرسمان ساختاریافته (SQL) را برای دسترسی به داده‌ها از طریق کوئری‌های استاندارد شده ارائه می‌کنند.

هر دو سیستم پایگاه داده با ACID سازگار هستند. انطباق با ACID (atomicity, consistency, isolation, durability)  ثبات و یکپارچگی داده‌ها را حتی در مواجهه با خطاهای سیستم، خرابی‌های سخت افزاری و قطع برق تضمین می‌کند. هر دو از تکرار برای افزودن سرورهای بیشتر به host data با تحمل خطا و distributed workload پشتیبانی می‌کنند.

MySQL و PostgreSQL هر دو رایگان و متن‌باز هستند، به این معنی که هر کسی می‌تواند کد سورس را دریافت، نرم‌افزار را نصب و آن را هر طور که می‌خواهد تغییر دهد. هر دو با وب‌ سرورهای مانند Apache و زبان‌های برنامه نویسی مانند  PHP و Python یکپارچه سازی دقیق ارائه می‌دهند.

تفاوت‌های معماری و دیتا تایپ

در حالی که MySQL و PostgreSQL نمونه‌هایی از یک RDBMS هستند، PostgreSQL همچنین به عنوان یک سیستم مدیریت پایگاه داده شی – رابطه‌ای یا ORDBMS واجد شرایط است. بدان معنی است که Postgres دارای ویژگی‌های معمولی یک پایگاه داده رابطه‌ای است و همچنین می‌تواند داده‌ها را به عنوان اشیا ذخیره کند.

در سطح بالا، اشیاء در توسعه نرم‌افزار مدل‌هایی با صفات (attributes) و ویژگی‌هایی (properties) هستند که می‌توان با اشکالی از کد معروف به رویه‌ها (procedures) و متد‌ها(method) به آنها دسترسی پیدا کرد.

برای مشاهده تفاوت، نگاهی به دیتا تایپ‌های پشتیبانی شده در هر دو سیستم بیندازید. MySQL  از مجموعه‌ای از data type استاندارد پشتیبانی می‌کند، از جمله VARCHAR (فیلدهای متنی محدود به طول معینی هستند), TEXT (متن آزاد), INTEGER ( عدد صحیح), BOOLEAN (true/false فیلدهای), and DATE (مقدار زمانی).در همین حال، PostgreSQL از دیتا تایپ‌های استاندارد همراه با طیف گسترده‌ای از data type پیچیده‌تر که در RDBMS های سنتی دیده نمی‌شود، پشتیبانی می‌کند. این شامل  MONEY (مقدار ارز), INET (آدرس آی‌پی), MACADDR (آدرس MAC یک دستگاه شبکه)  و بسیاری از اشیاء تخصصی دیگر.

شاید مهم‌تر از همه، Postgres  از دیتا تایپ‌های JSON و  JSONB ، که متن JSON و داده‌های JSON باینری هستند، پشتیبانی می‌کند. به عنوان اکثر API های وب سرویس REST امروزه داده‌ها را در قالب JSON انتقال می‌دهند، این امر PostgreSQL  را مورد علاقه توسعه دهندگان برنامه‌ها و مدیران سیستم قرار می‌دهد. در حالی که MySQL می‌تواند برای ذخیره متن JSON ساخته شود، توانایی جستجوی بومی داده‌های JSON ذخیره شده مزیت اصلی PostgreSQL است.

زبان‌های پرس و جو MySQL و  PostgreSQL

PostgreSQL از ایجاد مدل‌های داده سفارشی با زبان پرسمان PL/pgSQL پشتیبانی می‌کند، که به طور قابل توجهی از اجرای استاندارد SQL درMySQL  دارای ویژگی‌های کامل‌تری است.

در اصل، PL/pgSQL  می‌تواند هم به عنوان یک زبان پرس و جو و هم به عنوان یک زبان برنامه نویسی رویه‌ای (procedural) دیده شود. PL/pgSQL از ساختارهای برنامه نویسی مانند حلقه‌ها، دستورات شرطی، متغیرها و مدیریت خطا پشتیبانی می‌کند. این زبان همچنین اجرای توابع تعریف شده توسط کاربر و رویه‌های ذخیره شده در پرس و جوها و اسکریپت‌ها را آسان می‌کند.

پیاده سازی SQL درMySQL  فاقد این ویژگی‌ها است و برای پرس و جوهای ساده، همراه با مرتب سازی و exporting داده‌ها مناسب است.

اگرچه PL/pgSQL برای PostgreSQL منحصر به فرد است، اما در واقع پایبندی دقیق تری به استانداردهای SQL نسبت به پیاده سازی SQL درMySQL   دارد. ویژگی‌های پیشرفته SQL مانند window functions و common table expressions (CTEs) در PostgreSQL  موجود بوده اما در MySQL موجود نیستند.

مقایسه مقیاس پذیری بین MySQL و PostgreSQL

PostgreSQL و MySQL هر دو قادر به مقیاس‌بندی برای مدیریت حجم زیاد داده و سطوح بالای ترافیک و پشتیبانی از برنامه‌های پیچیده هستند. با این حال، مقیاس‌بندی MySQL معمولا شامل افزودن نمونه‌های سخت‌افزار و پایگاه داده بیشتر است، در حالی که PostgreSQL دارای برخی ویژگی‌های پیشرفته است که به طور طبیعی از مقیاس‌بندی پشتیبانی می‌کنند.

PostgreSQL از سیستمی به نام MVCC (Multiversion Concurrency Control) استفاده می‌کند که به چندین کاربر اجازه می‌دهد تا به طور همزمان به داده‌ها دسترسی داشته باشند و آنها را بدون قفل کردن یا کند کردن درخواست‌های یکدیگر مانند MySQL تغییر دهند. این به ویژه برای برنامه‌هایی که به سطوح بالای فعالیت read/write نیاز دارند مفید است.

هنگام افزودن سرورهای اضافی، MySQL از replication‌های مبتنی بر log باینری استفاده می‌کند که سریع است، اما می‌تواند منجر به ناسازگاری داده‌ها در هنگام اختلال در شبکه در فعالیت‌های replication شود. PostgreSQL از رویکرد log-shipping استفاده می‌کند که قابل اطمینان‌تر است اما می‌تواند کندتر از binary log replication باشد. اما PostgreSQL از پارتیشن بندی جدول پشتیبانی می‌کند، که اجازه می‌دهد یک جدول واحد در چندین جدول کوچکتر پخش شود. این تمایل به بهبود عملکرد دارد زیرا مقادیر کمتری از داده‌ها در یک زمان مورد پرسش قرار می‌گیرند.

PostgreSQL دارای یک بهینه ساز پرس و جو پیشرفته تر از MySQL است که به اجرای کارآمدتر کوئری‌ها کمک می‌کند. همچنین دارای حداکثر اندازه جدول بزرگتر از MySQL است که آن را برای برنامه هایی با مجموعه داده های بزرگ مناسب‌تر می‌نماید.

مقایسه امنیت بین MySQL و PostgreSQL

PostgreSQL و MySQL رویکردهای مختلفی برای امنیت دارند. هر دو مکانیسم‌هایی برای اعطای دسترسی به schemas‌ها و جداول به کاربران تعریف شده دارند، اما PostgreSQL ویژگی‌های پیشرفته‌تری را ارائه می‌دهد.

PostgreSQL یک رویکرد دقیق به امتیازات کاربر دارد که به مدیران اجازه می‌دهد تا امتیازات خاص‌تری را به کاربران و نقش‌ها اختصاص دهند. از سوی دیگر، MySQL از یک سیستم مجوز گسترده‌تر و اساسی‌تر با ترکیبی از حساب‌های کاربری و امتیازات جهانی یا ویژه پایگاه داده استفاده می‌کند. PostgreSQL از بسیاری از روش‌های احراز هویت فراتر از ترکیب ساده نام کاربری و رمز عبور پشتیبانی می‌کند. این شامل احراز هویت در برابر سرور LDAP یا اکتیو دایرکتوری و احراز هویت مبتنی بر گواهی است.
هر دو سیستم از رمزگذاری پشتیبانی می‌کنند و PostgreSQL گزینه‌های بیشتری را ارائه می‌دهد. به طور خاص، PostgreSQL از رمزگذاری در column-level و ویژگی معروف به Transparent Data Encryption (TDE) پشتیبانی می‌کند. با TDE، تمام داده‌های یک اسکیما با استفاده از یک کلید رمزگذاری متقارن رمزگذاری می‌شوند. این کلید به نوبه خود توسط یک کلید اصلی محافظت می‌شود که می‌تواند در یک سیستم مدیریت کلید نرم افزاری یا یک ماژول امنیتی مبتنی بر سخت افزار ذخیره شود.

MySQL از SSL برای کمک به اطمینان از یکپارچگی داده‌ها استفاده می‌کند، که آن را به یک پایگاه داده محبوب برای برنامه‌های کاربردی وب تبدیل می‌کند. فراتر از آن، MySQL به اندازه PostgreSQL ویژگی‌های امنیتی و رمزگذاری را ارائه نمی‌دهد. اما بدان معنا نیست که ناامن است. از طریق استفاده عاقلانه از رمزهای عبور قوی و امنیت در سطح شبکه، نصب MySQL می‌تواند به اندازه کافی ایمن شود تا استانداردهای سازمانی را برآورده کند.

مقایسه معاملات (Transactions) بین MySQL و PostgreSQL

روش تراکنش یک RDBMS ثبات و یکپارچگی داده‌ها را تضمین می‌کند و در عین حال نقش مهمی در عملکرد کلی پایگاه داده دارد. سرعت انجام تراکنش‌ها مشخص می‌کند که آیا یک سیستم پایگاه داده برای یک کار خاص مناسب است یا خیر.

از آنجایی که PostgreSQL و MySQL هر دو با ACID سازگار هستند، هر دو از بازگشت تراکنش‌ها و تعهدات پشتیبانی می‌کنند. با این حال، MySQL به طور پیش‌فرض تراکنش‌ها را فعال نمی‌کند و حالت auto-commit را انتخاب می‌کند. به این معنی که هر دستور SQL به طور خودکار متعهد(committed) می‌شود یا بازگردانده (rolled back) می‌شود مگر اینکه این تنظیم تغییر کند.

MySQL از مکانیزم قفل استفاده می‌کند که برای عملکرد بهینه شده است اما در برخی موارد می‌تواند منجر به ناهماهنگی شود. PostgreSQL از یک مکانیسم قفل سخت برای سطح بالاتر سازگاری استفاده می‌کند.

مقایسه حمایت کامیونیتی بین MySQL و PostgreSQL

MySQL برای اولین بار در دوران وب 1.0 محبوبیت پیدا کرد، تا حدی به این دلیل که متن‌باز است و به خوبی با سایر نرم افزارهای رایگان و متن‌باز مانند زبان PHP و سیستم عامل‌های ساخته شده بر روی کرنل لینوکس کار می‌کند. یک کامیونیتی قوی در طول زمان در اطراف MySQL ایجاد شده است و آن را به یکی از محبوبترین بسته‌های متن‌باز در تمام دوران تبدیل کرده است.

عبارت آشنای LAMP   مخفف Linux, Apache, MySQL, and PHP (Perl or Python)  افتخار بسته‌های نرم‌افزار رایگان که برای چندین دهه قدرت بسیاری از وب‌سایت‌های nhdkhld; را تامین کرده‌اند، از این انجمن آمده است.

MySQL توسط توسعه دهندگان سوئدی Michael Widenius و David Axmark در سال 1995 ایجاد شد. یک سال بعد، این دو شرکت MySQL AB را برای ارائه پشتیبانی تجاری و خدمات مشاوره‌ای برای پایگاه داده با افزایش محبوبیت آن تأسیس کردند. در سال 2008، Sun Microsystems  شرکت MySQL AB را به مبلغ 1 میلیارد دلار خریداری کرد. دو سال بعد، Sun توسط شرکت Oracle خریداری شد، به این معنی که MySQL متعلق به غول فناوری است.
این نگرانی در جامعه متن‌باز ایجاد کرد که Oracle راهکارهای اختصاصی RDBMS خود را نسبت به MySQL اولویت بندی می‌کند. البته این ترس بی اساس بود، زیرا اوراکل به توسعه MySQL و ارائه آن تحت لایسنس GPL ادامه می‌دهد و آن را برای استفاده شخصی و غیرتجاری رایگان می‌کند. با این حال، GPL به Oracle اجازه می‌دهد تا برای استفاده‌های تجاری MySQL هزینه دریافت کند، که باعث می‌شود برخی از کامیونیتی دیگر MySQL را واقعا آزاد و متن‌باز ندانند.

در پاسخ به این نگرانی‌ها، نسخه‌ای از MySQL که توسط کامیونیتی پشتیبانی می‌شود به نام MariaDB به وجود آمده است. در حالی که از نظر شکل و عملکرد اولیه مشابه MySQL است، MariaDB فاقد برخی از ویژگی‌های پیشرفته MySQL می‌باشد.

PostgreSQL تحت یک نسخه اصلاح شده از MIT license به نام PostgreSQL License منتشر شده است. این یک لایسنس آزاد و متن‌باز مجاز است که به کاربران اجازه می‌دهد تا انعطاف زیادی در نحوه استفاده و تغییر نرم افزار داشته باشند.

در نتیجه، PostgreSQL یکی از محبوب‌ترین پایگاه‌های داده متن‌باز در جهان باقی می‌ماند، با پایگاه پشتیبانی کامیونیتی بزرگ متشکل از بسیاری از کاربران، مدیران سازمانی و توسعه‌دهندگان برنامه. با این حال، مشارکت بیشتر کامیونیتی در اکوسیستم MySQL و MariaDB وجود دارد.

موارد استفاده  MySQL و PostgreSQL

MySQL توسط تعداد بی‌شماری از وب‌سایت‌ها استفاده می‌شود که بخشی از آن به دلیل رایگان و متن‌باز بودن پایگاه داده و همچنین پشتیبانی پیشفرض آن از زبان PHP است. ترکیب PHP و MySQL به سلطه وب سایت‌های داینامیک کمک کرد که کد HTML خود را به صورت دستی به روز نمی‌کردند.

در اوایل، گوگل از MySQL برای موتور جستجوی خود استفاده می‌کرد. با گذشت زمان، با افزایش مجموعه داده عظیم جستجو، به فناوری‌های پایگاه داده مختلف که برای داده‌های بدون ساختار(unstructured data) و جستجوهای فازی (fuzzy searches) بهینه شده بودند، رفت. (امروزه، جستجوی گوگل توسط سیستم ذخیره سازی داده‌های توزیع شده خود گوگل، Bigtable پشتیبانی می‌شود.)

MySQL هنوز به طور گسترده برای بسیاری از اپلیکیشن‌های وب کوچک تا متوسط استفاده می‌شود. سیستم‌های مدیریت محتوا و برنامه‌های وب تخصصی مانند سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) تقریبا همیشه از MySQL به عنوان یک پایگاه داده پشتیبانی می‌کنند.

بسیاری از شرکت‌ها نیز از آن به عنوان پشتیبان داده برای برنامه‌های داخلی و انبارهای داده خود استفاده می‌کنند. PostgreSQL در بسیاری از سناریوهای مشابه استفاده می‌شود. اکثر برنامه‌های وب که از MySQL پشتیبانی می‌کنند، از PostgreSQL نیز پشتیبانی می‌کنند، و این انتخاب را برای sysadmin و مدیران پایگاه داده ترجیح می‌دهد.

مزایا و معایب PostgreSQL: 

در ادامه برخی از مزایای انتخاب PostgreSQL آورده شده است:

• عملکرد و مقیاس پذیری که با محصولات تجاری RDBMS مطابقت دارد.
• پشتیبانی همزمان برای چندین عملیات نوشتن و خواندن همزمان.
• زبان PL/pgSQL و پشتیبانی از زبان‌های برنامه نویسی دیگر مانند  java , JavaScript, C++, Python, و  Ruby.
• پشتیبانی از دسترسی سطح بالا به خدمات و شهرت برای دوام.

برخی از معایب PostgreSQL عبارتند از:

• برای راه اندازی و مدیریت، می‌تواند پیچیده باشد.
• قابلیت اطمینان هزینه‌ای برای عملکرد دارد.
• پایگاه داده‌های بزرگی که در برنامه‌های پیچیده استفاده می‌شوند می‌توانند حافظه متمرکز (memory intensive)داشته باشند.
• پشتیبانی کامیونیتی کمتر از MySQL/MariaDB.

مزایا و معایب MySQL: 

مزایای MySQL عبارتند از:

• موتورهای ذخیره سازی MySQL عملکرد سریع را امکان پذیر می‌کنند.
• ردپای کوچک و سیستم تکثیر با کاربری آسان، رشد و مقیاس آن را آسان می‌کند.
• پشتیبانی قوی از جامعه متن‌باز.
• تقریبا تمام برنامه‌های کاربردی وب و سیستم های سازمانی از MySQL پشتیبانی می‌کنند.

و در اینجا برخی از معایب انتخاب MySQL وجود دارد:

• به اندازه PostgreSQL یا سیستم‌های پایگاه داده جدیدتر مقیاس پذیر نیست.
• عدم وجود ویژگی‌های پیشرفته مانند full-text search و دیتا تایپ‌های پیچیده.
• انعطاف پذیری کمتر در هنگام پردازش کوئری‌های پیچیده.
• بدون پشتیبانی داخلی برای پشتیبان گیری، نیاز به استفاده از نرم افزار پشتیبان گیری شخص ثالث.

PostgreSQL یا MySQL کدام را انتخاب کنیم؟

PostgreSQL و MySQL  هر دو بسته‌های RDBMS بسیار توانمندی هستند. در حالی که PostgreSQL به وضوح از ویژگی‌های پیشرفته‌تر پشتیبانی می‌کند و از اعتبار بیشتری برخوردار است، بدان معنا نیست که MySQL انتخاب بدی است.
برای برنامه های وب کوچکتر و متوسط، سادگی نسبی MySQL آن را به یک انتخاب عالی تبدیل می‌کند. کسانی که به طور کلی با برنامه های SQL و RDBMS تازه کار هستند، می‌توانند اصول اولیه MySQL را به سرعت درک کنند که آن را به یک انتخاب عالی برای شرکت‌هایی با منابع محدود IT تبدیل می‌کند. MySQL همچنین دارای یک کامیونیتی قوی است، با چندین دهه برنامه از MySQL پشتیبانی می‌کند.

اگر با مجموعه داده بزرگتر یا توسعه برنامه‌های سفارشی پیچیده سروکار دارید، PostgreSQL یک انتخاب عالی است. پشتیبانی آن از دیتا تایپ‌های سفارشی و زبان PL/pgSQL، Postgres را مورد علاقه sysadmin ها، توسعه دهندگان وب و مدیران پایگاه داده در سراسر جهان قرار می‌دهد.